Γέννηση, Ανάπτυξη του Πόκερ
30/01/2025

Γέννηση, Ανάπτυξη του Πόκερ
Ενηλικίωση του πόκερ. Η γέννηση του πόκερ έχει χρονολογηθεί στην πρώτη ή δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα.
Η γέννηση του πόκερ έχει χρονολογηθεί στην πρώτη ή δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα. Εμφανίστηκε στο πρώην γαλλικό έδαφος στη Νέα Ορλεάνη που εκχωρήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από την αγορά της Λουιζιάνας 1803. Το λίκνο του ήταν η αίθουσα παιχνιδιού, τα σαλούν, γενικά και, ειδικότερα, εκείνες οι διάσημες και πασίγνωστες επιπλέουσες αίθουσες, τα ατμόπλοια του Μισισιπή, τα οποία άρχισαν το εμπόριό τους περίπου από το 1811.
Η νεώτερη σύγχρονη αναφορά του πόκερ εμφανίζεται στο J. Hildreth's Dragoon to the RockyMountains, που δημοσιεύεται το 1836 αλλά δύο ελαφρώς πιο πρόσφατες ανεξάρτητες δημοσιεύσεις το παρουσιάζουν να είναι καλά σε χρήση από το 1829. Και οι δύο βρίσκονται δημοσιευμένα στα απομνημονεύματα δύο μαρτύρων που δεν έχουν καμία σχέση ο ένας με τον άλλον: Jonathan H. Green, στο Exposure of the Arts and Miseries of Gambling (1843), και ο Joe Cowell, ένας άγγλος κωμωδιογράφος στο Thirty Years Passed Among th ePlayers in England and America (1844).
Ο Green και ο Cowell περιέγραψαν την πρώτη γνωστή μορφή πόκερ, που παίζεται με ένα πακέτο 20-καρτών (A-K-Q-J-10) που μοιράζονται ομοιόμορφα μεταξύ τεσσάρων παιχτών. Δεν υπάρχει μοίρασμα, και τα πονταρίσματα γίνονται σε μια σειρά των συνδυασμών: ένα ζευγάρι, δύο ζευγάρια, τριπλά, φουλ (αποκαλούμενο έτσι επειδή είναι μόνος συνδυασμός στον οποίο και οι πέντε κάρτες είναι ενεργές) και τέσσερα από ένα είδος. Αντίθετα από το κλασικό πόκερ, στο οποίο το κορυφαίο φύλλο (φουλ ρουαγιάλ), το αρχικό κορυφαίο φύλλο αποτελείτο από τέσσερις άσσους, ή τέσσερις βασιλιάδες και έναν άσσο, και ήταν απολύτως αχτύπητο.
Το πόκερ είκοσι-καρτών καλά επιβεβαιωμένο. Το 1847 ο Jonathan Green αναφέρει ένα παιχνίδι του πόκερ 20-καρτών που παίχτηκε σε ένα ατμόπλοιο του Μισισιπή πηγαίνοντας για τη Νέα Ορλεάνη τον Φεβρουάριο του 1833, και στο TheReformedGambler(1858), μια νέα έκδοση του προηγούμενου βιβλίου του, αναφέρει ένα άλλο τέτοιο παιχνίδι που παίχτηκε στο Louisville house το 1834. Ένας αρκετά μεγάλος απολογισμός παιχνιδιών πόκερ που παίζεται σε ένα ποταμόπλοιο του Μισισιπή το 1835 εμφανίζεται στο Theatrical Management in the West and South for Thirty Years του SOl Smith(Νέα Υόρκη, 1868).
Αυτό παρέχει στοιχεία ότι το παιχνίδι 20-καρτών προκαλούταν από το παιχνίδι 52-καρτών στα χρόνια 1830-1840. Η βαθμιαία υιοθέτηση ενός πακέτου 52-καρτών έγινε εν μέρει για να φιλοξενήσει περισσότερους παίκτες, ίσως για να δώσει εν μέρει περισσότερο σκοπό στο πρόσφατα εισηγμένο Φλος (η κέντα ήταν άγνωστη τότε), αλλά κυρίως για να εξασφαλίσουν ότι θα υπήρχαν αρκετά χαρτιά για να μοιραστούν (μια άλλη σχετικά καινοτομία), και για να γυρίσει το πόκερ από ένα τυχερό παιχνίδι σε ένα παιχνίδι ικανότητας. Αυτές οι καινοτομίες ήταν συνηθισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αγγλικού πόκερ Brag. (To Brag δεν παίζεται πλέον στην Αμερική, και το σύγχρονο Brag διαφέρει ουσιαστικά από το αμερικάνικο Brag του 19ου αιώνα.) Ήταν με αυτήν την μορφή, αλλά μέχρι τώρα χωρίς μοίρασμα, όταν το πόκερ έφθασε αρχικά στις σελίδες αμερικανικού Hoyles. Η πρώτη αναφορά εμφανίζεται στην έκδοση του 1845 των παιχνιδιών Hoyle από τον Henry F. Anners, ο οποίος αναφέρεται στο πόκερ ή το Bluff, το πόκερ 20-χαρτιών. Σε ένα Hoyle στην Βοστόνη το 1857 ο Thomas Frere περιγράφει το παιχνίδι του Bluff, ή το πόκερ, με μια αναφορά στο παιχνίδι 20-καρτών τόσο σύντομη ώστε να προτείνει ότι αυτό γινόταν ξεπερασμένο. Ο Dowling, εντούτοις, επισημαίνει ότι προφανώς ακόμα παίχτηκε ως το 1857 στη Νέα Υόρκη, γιατί σε εκείνο το έτος ο συντάκτης ενός τουριστικού οδηγού στη μητρόπολη εξέδωσε μια προειδοποίηση ενάντια στο πόκερ 20-χαρτιών, το οποίο περιγράφηκε ως μια από τις πιο επικίνδυνες παγίδες που βρίσκονταν στην πόλη.
Μεταξύ περίπου 1830 και 1845 το πόκερ παίχτηκε όλο και περισσότερο και με τις 52 κάρτες, επιτρέποντας σε περισσότερους από τέσσερις παίχτες να συμμετέχουν και δίνοντας την δυνατότητα για ένα πρόσθετο συνδυασμό. Το τέλος αυτής της φάσης είδε την εισαγωγή του μοιράσματος, ήδη γνωστό από το σύγχρονο Brag. Αυτό αύξησε τον ενθουσιασμό του παιχνιδιού και με την προσθήκη ενός δεύτερου πονταρίσματος διευκολύνθηκαν τα φτωχών φύλλα να βελτιωθούν σημαντικά. Η πρώτη τυπωμένη αναφορά του πόκερ μοιράσματος εμφανίζεται στην αμερικανική έκδοση του 1850 του νέου εγχειριδίου Bohn'sNewHandbookofGames, σελ.384.
Η εισαγωγή του πόκερ στην αγγλική κοινωνία πιστώνεται συχνά στο στρατηγό Schenck, τον αμερικανικό πρεσβευτή στη Μεγάλη Βρετανία. Το Blackridge αναφέρει μια επιστολή του Schenck στον στρατηγό Young του Σινσινάτι που περιγράφει ένα Σαββατοκύριακο στο εξοχικό κάποιας συγκεκριμένης κυρίας W... το καλοκαίρι 1872, όπου και του ζητήθηκε επίμονα από τους άλλους φιλοξενουμένους να τους διδάξει αυτό το περίεργο αμερικάνικο παιχνίδι. Ως τμήμα της άσκησης κατάρτισε έναν γραπτό οδηγό για αυτούς. Μερικοί από τους μαθητές του στη συνέχεια τύπωσαν αυτούς τους κανόνες σε μορφή βιβλιαρίων, και ήταν μεγάλη η έκπληξη του Schenck καθώς έλαβε ένα αντίγραφο όταν επέστρεψε στο σπίτι του.
Ενηλικίωση
Από τα μέσα του 19ου αιώνα το πόκερ δοκίμασε γρήγορες αλλαγές και καινοτομίες καθώς έγινε πιο διαδεδομένο μέσω των αναταραχών του εμφύλιου πολέμου. Το Stud, ή stud-horse πόκερ, μια εφεύρεση ενός καουμπόη που λέγεται ότι έγινε γνωστό γύρω από το Οχάιο, Ιντιάνα, και Ιλλινόις, εμφανίζεται αρχικά στο αμερικανικό Hoyle 1864. Πιο εριστική ήταν η εισαγωγή του Jack Pots, που αρχικά σήμαινε ότι δεν επιτρεπόταν να ανοίξει το ποντάρισμα ένας παίχτης εκτός αν είχε ένα ζευγάρι από βαλέδες ή κάτι καλύτερο, και σε αυτή την περίπτωση ήταν υποχρεωμένος να ανοίξει αν και το δεύτερο μισό αυτού του κανόνα εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια. (Σε ένα τραπέζι των πέντε, τουλάχιστον ένας παίχτης θα έχει ένα ζευγάρι από βαλέδες ή κάτι καλύτερο.)
Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού προορίστηκε να επιβάλει πειθαρχία στο παιχνίδι με την απομάκρυνση "άγριων" παικτών που θα στοιχημάτιζαν σε οτιδήποτε, ενώ ενθάρρυνε τους προσεκτικούς παίκτες που είχαν κάτι, να μη φοβούνται από παίχτες που άνοιγαν το ποντάρισμα χωρίς να έχουν καλό φύλλο. Το Blackridge αντιστάθηκε στο Jack Pots, μοιάζοντας ουσιαστικά με λαχειοφόρο αγορά εκτός από το ότι όλοι οι παίχτες έπρεπε να αγοράσουν εισιτήρια. Πρόσθεσε ότι ο κανόνας δημιουργήθηκε σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες στο Τολέδο και ήταν κοινός στη δύση, σπανιότερος στην ανατολή, και απών στο πιο συντηρητικό νότο. Το 1897 ο Foster παραπονέθηκε ότι το Jack Pots εξαφάνισε ολοκληρωτικά την μπλόφα στο παιχνίδι και "σκότωσε" την υπερηφάνεια και τη χαρά του παλαιού καλού πόκερ... "Εντούτοις, προσθέτει, ότι τα δύο μεγάλα βήματα στην ιστορία και στην πρόοδο του πόκερ είναι αναμφισβήτητα η εισαγωγή του draw για την βελτίωση του φύλλου, και η εφεύρεση του jack-pot ως θεραπεία για την σκέψη και την προσοχή... Είχε έρθει για να μείνει."
Το Draw, το Jack Pots και το Stud εμφανίστηκαν στην έκδοση του 1875 του αμερικανικού Hoyle, μαζί με το Whisky Poker, μια μορφή πόκερ βασισμένη στους συνδυασμούς πόκερ, και Mistigris, το οποίο ήταν πόκερ με 53 χαρτιά. (Αυτό το δανείζεται από το Bouillotte στο οποίο ο Βαλές Μπαστούνι εμφανίζεται με το όνομα μπαλαντέρ.) Στο μεταξύ, επίσης, η πλήρης σειρά των συνδυασμών πόκερ αναγνωρίστηκε ευρέως, αν και όχι παγκοσμίως με αυτό τον τρόπο. Η έκδοση 1875 σημειώνει ότι τέσσερα φύλλα του ίδιου είδους είναι το καλύτερο φύλλο, όταν δεν παίζεται η κέντα, και το επαναλαμβάνουν και στην έκδοση του 1887.
Η έκδοση του 1864 δίνει την σειρά της δυναμικότητας των συνδυασμών των φύλλων ως εξής: ένα ζευγάρι, δύο ζευγάρια, κέντα, τρία του ίδιου είδους, χρώμα, φουλ, τέσσερα του ίδιου φύλλου. Προσθέτει ότι όταν σε ένα φύλλο υπάρχει και κέντα και χρώμα τότε αυτό το φύλλο κερδίζει το φουλ, όχι όμως και τα τέσσερα ίδια, πιθανώς για τον ακόλουθο λόγο. Χωρίς τη κέντα και το κέντα-χρώμα, το υψηλότερο πιθανό φύλλο είναι τέσσερις άσσοι (ή τέσσερις βασιλιάδες με άσσο), το οποίο είναι όχι μόνο είναι ανίκητο αλλά δεν μπορεί κανένας άλλος συνδυασμός να φέρει ισοπαλία. Οι παραδοσιακοί προσκολλημένοι σε αυτό το μοτίβο παιχνιδιού(στους τέσσερις ανίκητους άσους του παλαιού πόκερ) αντιτάχθηκαν στους πιο νεωτεριστές, οι οποίοι βρήκαν το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον με τις κέντες. Το 1892, ο John Keller υπερασπίστηκε την άποψή του ότι η κέντα έπρεπε να επιτραπεί. Βασίζει την άποψη του με το ηθικό επιχείρημα που έχει επικρατήσει από τότε μέχρι σήμερα, ότι είναι ανήθικο και αναξιοπρεπές να στοιχηματίσει κάποιος σε ένα τέτοιο σίγουρο φύλλο όπως τέσσερις άσσους. Εάν το καλύτερο φύλλο είναι ένα Φλος Ρουαγιάλ, υπάρχει πάντα η μικρή πιθανότητα ότι μπορεί να ισοφαριστεί. Το μέτρο αυτό της αμφιβολίας επικράτησε ως ηθικά ανώτερο από το ποντάρισμα σε μια βεβαιότητα.
Υπό την αιγίδα της επιχείρησης United States Printing Company και, στη συνέχεια, της New York Sun, πολλές έρευνες πραγματοποιήθηκαν για την προέλευση και τις ποικιλίες του πόκερ με σκοπό την κατάρτιση ενός σύνολο οριστικών κανόνων, οι οποίοι εμφανίστηκαν αρχικά το 1904. Το 1905 ο R F Foster δημοσίευσε το βιβλίο του Πρακτικό Πόκερ, που συνοψίζει τους καρπούς όλης αυτής της έρευνας συν το πρόσθετο υλικό που σταχυολογείται από τη συλλογή Frederick Jessel της λογοτεχνίας παιχνιδιών με τράπουλα που στεγάζεται στη Bodleian βιβλιοθήκη, στην Οξφόρδη. Μεταξύ άλλων, θα φαινόταν από αυτό ότι η επιλογή του Dealer's Choice άρχισε να γίνεται δημοφιλές γύρω στο 1900, σύμφωνα με τον Dowling. Οι επόμενες εξελίξεις μπορούν να επισημανθούν μέσω των διαδοχικών εκδόσεων Hoyles δημοσιευμένο από την επιχείρηση United States Playing Card Company.
Μετά από το Draw και το Stud, ένα τρίτο σημαντικό δομικό τμήμα του παιχνιδιού πόκερ, που αντιπροσωπεύεται σήμερα από τo Τέξας Holdem, είναι αυτή η διαφοροποίηση με τα κοινά φύλλα ένα ή περισσότερα. Η πιο πρόωρη μορφή του εμφανίζεται στην έκδοση του 1919 με το όνομα η άγρια χήρα (Wild Widow), με το οποίο μια κάρτα μοιράζεται φανερή στο τραπέζι ακριβώς προτού να λάβει ο κάθε παίχτης το πέμπτο φύλλο του, και ο νικητής ήταν ο παίχτης που έκανε τον καλύτερο συνδυασμό πέντε-φύλλων, τέσσερα από τα φύλλα του και ένα το φύλλο που μοιράστηκε κοινό για όλους. Στην έκδοση του 1926 αυτό αντικαθίσταται από το Spit in the Ocean. Εδώ ο κάθε παίχτης παίρνει μόνο τέσσερα φύλλα, αλλά το κοινό φύλλο καθώς και τα άλλα τρία φύλλα του ίδιου είδους θεωρούνται μπαλαντέρ.
Το High-Low πόκερ, στο οποίο το pot διαιρείται εξίσου μεταξύ των υψηλότερων και χαμηλότερων φύλλων, βεβαιώνεται από το 1903 (σύμφωνα με τον Morehead και Mott-Smith). Πρώτο εμφανίζεται στην έκδοση του 1926 απολαμβάνει μεγάλη αποδοχή στις δεκαετίες του 30 και του 40. Διαδοχικά δημιουργείται και το Lowball, στο οποίο το μικρότερο φύλλο κερδίζει.
Τα σύγχρονα τουρνουά σύμφωνα με το World Series of Poker ξεκίνησαν με την μορφή που τα γνωρίζουμε από το 1970. |